Do krachu giełdowego w 2020 roku był to największy spadek punktowy w historii. 15 września 2008 czwarty co do wielkości bank inwestycyjny Lehman Brothers, po bezowocnej próbie uzyskania pomocy od banku centralnego USA (Fed), zmuszony został ogłosić upadłość. Tydzień wcześniej Fed zgodził się Eurusd zakres handlu 09728-09793 przejąć dwa przedsiębiorstwa ubezpieczeniowo-pożyczkowe z ogromnymi długami sięgającymi kilku miliardów USD, tj. Upadek tych dwóch przedsiębiorstw skutkowałby ogromnym kryzysem finansowym na całym świecie. Przyczyn krachu na giełdzie należy dopatrywać się m.in. W przeszacowaniu wartości instrumentów finansowych oraz wzroście kosztów kredytów udzielanych na kolejne inwestycje.
Historia, kiedy wartość większości spółek notowanych na giełdzie gwałtownie spadają, lubi się powtarzać. Przyjrzyjmy się najważniejszym krachom giełdowym w najnowszej historii. Krachy na giełdzie mają również konsekwencje psychologiczne dla inwestorów i społeczeństwa jako całości. Inwestorzy mogą stracić zaufanie do rynku i stawać się bardziej ostrożni w swoich decyzjach inwestycyjnych. To z kolei może prowadzić do większej zmienności rynku i wpływać na stabilność finansową.
Reakcja rządu i instytucji finansowych na krach
XX wieku banki amerykańskie zaczęły udzielać kredytów hipotecznych osobom, które wcześniej nie miały na nie szans, ze względu na niskie dochody lub niskie zdolności kredytowe. Krach na giełdzie 2008 był wynikiem wielu czynników. Jedną z głównych przyczyn było Intertrader Forex Broker – Ocena 2021, Informacje, Opinie klientów zwiększenie zadłużenia gospodarstw domowych w Stanach Zjednoczonych. Gospodarstwa domowe nadmiernie pożyczały na kredyt hipoteczny, a banki nadmiernie udzielały tych pożyczek. Następnie te pożyczki były pakowane i sprzedawane jako bezpieczne instrumenty finansowe.
Wówczas mniej ludzi pracuje, produktywność spada, a firmy osiągają mniejsze zyski lub ponoszą straty. Kryzys gospodarczy może mieć wiele przyczyn, takich jak spadek popytu na produkty, wzrost kosztów produkcji lub zmiany na rynkach międzynarodowych. Rząd i instytucje finansowe również wprowadziły kontrole dotyczące udzielania kredytów. Chcieli zapobiec nadmiernemu zadłużeniu i zmniejszyć prawdopodobieństwo kolejnego krachu. Krach na giełdzie w 2008 roku to jeden z najbardziej traumatycznych wydarzeń w historii finansów światowych.
Ten kryzys stał się lekcją o tym, jak drogocenne są stabilność i odpowiedzialność w zarządzaniu gospodarką światową. Cały plan rządu od początku rzekomo polegał na tym, żeby więcej osób było stać na domy. Jasne, ucierpieliby na tym ci, którzy kupili domy w wysokiej cenie. Przynajmniej wyciągnęliby ważną lekcję, żeby nie słuchać biurokratów w ich zapewnieniach w przyszłości. Nie można zubażać wszystkich pozostałych, którzy postępowali rozsądnie, tworząc nowe pieniądze i wpompowując je w rynek nieruchomości, bo ktoś podjął złą decyzję. Fannie i Freddie, należące już do rządu, ogłosiły awaryjne działania, żeby odciążyć kredytobiorców, których nieruchomość była zagrożona przejęciem.
Historia kryzysów finansowych – 3 najbardziej spektakularne
Wcześniejsze lata były okresem hossy, „byczych” nastrojów przyciągających inwestorów z całego globu. Rekordowa sesja 3 września 1929 roku, kiedy obroty osiągnęły około 8 milionów akcji, była jedynie preludium do nadchodzącej burzy. Zgodnie z danymi Komisji Papierów Wartościowych i Giełd (SEC) 24 października 1929 roku maklerzy giełdowi zobowiązani byli do spłaty długu w astronomicznej wysokości 8,5 miliarda dolarów. Nie ma wzoru, który możemy zastosować, ani uniwersalnych zasad, które z wyprzedzeniem będą wskazywać na nagły spadek cen.
Wszystkie te punkty prowadzą do najważniejszej umiejętności – zarządzania ryzykiem. Inwestycje (oraz ich brak) zawsze wiążą się z jakimś ryzykiem, ale to od nas zależy, czy nauczymy się je identyfikować, oceniać oraz kontrolować, by zminimalizować potencjalne straty. W zarządzaniu ryzykiem liczy się także bardzo ważna umiejętność – unikanie impulsywnych decyzji pod wpływem emocji. Więcej o połączeniu psychiki oraz inwestowania znajdziesz tutaj.
Nic dziwnego, że banki chcąc zarobić więcej, obniżały kryteria dla wszystkich. Stałe wzrosty cen, ze względu na rosnący popyt oraz luźne standardy kredytowe były pożywką dla spekulacji. Ludzie nie kupowali mieszkań tylko po to, by mieć swój wymarzony własny kąt, ale także po to, żeby sprzedać je z zyskiem za jakiś czas. Gdy boom zbliżał się do końca, około 25% mieszkań kupowane było w celach spekulacyjnych. Wiele osób kupowało nieruchomość, wprowadzało w niej kilka ulepszeń i sprzedawało dalej lub po prostu czekało aż cena nieruchomości pójdzie w górę. Wszyscy zdajemy sobie sprawę, w mniejszym lub większym stopniu, że bezpośrednią przyczyną kryzysu było pęknięcie bańki w nieruchomościach w USA.
Działania na stronie
Islandia zwróciła się o pomoc do MFW, USA, UE i Rosji. Pojawiły się pogłoski o możliwych kłopotach Węgier, Czech i Polski1. Węgry otrzymały znaczną pomoc z MFW i UE, co uspokoiło nieco nastroje. 29 września 2008 Izba Reprezentantów Stanów Zjednoczonych odrzuciła w głosowaniu plan Paulsona (Senat Stanów Zjednoczonych go zatwierdził). Spowodowało to największy jednodniowy spadek indeksów akcji od 21 lat. DJIA spadł tego dnia o 7%, a S&P 500 i NASDAQ spadły o około 9%.
Przyczyny kryzysu:
Sprzedaż detaliczna w grudniu 2008 spadła o 2,4%, a w styczniu 2009 o 2,2% (rok do roku)39. W pierwszym kwartale 2009 PKB strefy euro zmniejszył się o 2,5%40. W drugim kwartale 2009 PKB strefy euro spadł o kolejne 0,1%. W grudniu 2008 spadające konsumpcja i produkcja, wzrost bezrobocia i zadłużenia spowodowały, iż Fed zdecydował o obniżeniu poziomu stóp procentowych do historycznie niskich poziomów, tj.
- Podsumowując, kryzys gospodarczy to zjawisko, które nie tylko dotyka instytucje finansowe, ale ma wpływ na życie zwykłych ludzi.
- Wnioski wyciągnięte z wcześniejszych krachów na giełdzie są niezwykle ważne dla zapobiegania kolejnym kryzysom finansowym.
- Banki udzielają kredytów na inwestycje, co powoduje nadmierną emisję papierów wartościowych, a zarazem wzrost inflacji.
- Wprowadzone środki zaradcze i reakcje społeczne w obliczu tego kryzysu stały się naukowym i społecznym eksperymentem.
Na początku twierdzono, że to tylko mały problem z kredytami subprime, ale tak nie było. MBSy, czyli hipoteczne listy zastawne, wcześniej traktowane jako bezpieczna inwestycja, zaczynały okazywać się bezwartościowe. Do tego doszły CDSy czyli swapy ryzyka kredytowego, które wpędzały w kłopoty ubezpieczycieli, którzy ubezpieczali pożyczkodawcę przed ryzykiem niespłacenia kredytu hipotecznego. CDSy były również kupowane spekulacyjnie przez inwestorów, którzy wcale nie byli w posiadaniu długu. Wielkie instytucje finansowe, które były mocno umoczone w te toksyczne aktywa, znalazły się w kłopotach. Wiele osób, których praca była związana z rynkiem nieruchomości po prostu przestało być potrzebnych.
Jako, że rata była obniżana do 38% dochodów, w niektórych rodzinach opłacało się nawet, żeby jeden z małżonków zwolnił się z pracy, bo przy niższym dochodzie, dostanie się lepsze warunki spłaty kredytu. Opłacało się też poprosić o chwilową obniżkę w pracy, żeby liczono ratę od niższego dochodu. Rząd robił wszystko, żeby każdego było stać na dom, oprócz najbardziej oczywistego rozwiązania. Pozwolić cenom nieruchomości spaść, tak aby były tańsze bez konieczności zadłużania się na niewiarygodne sumy pieniędzy. Pierwszy i główny powód, dla którego rząd nie powinien finansowo wspierać głupio inwestujących firm jest to, że nie robi tego za swoje pieniądze. W tym wypadku zrobił to głównie za pieniądze pożyczone z amerykańskiej przyszłości.
Dla indywidualnych inwestorów kryzys na giełdzie oznacza dużą niepewność na rynkach finansowych. W rezultacie inwestują oni mniej chętnie, co hamuje przypływ gotówki na giełdę. Krach na giełdzie ma również wpływ na konsumpcję Chiny atakuje 2 obywateli USA który prowadził program i popyt na towary i usługi.